پوچ ترین حقیقت هستی زندگیه

وای کاش مرگ همون نیستی بود و همین الان می رسید.

شرابی خوردم از دستِ عزیزِ رفته از دستی... نمیدانم چه نوشیدم که سیرم کرده از هستی... خودم مستُ ،غزل مستُ ،تمام واژه ها مستند... قلم شوریده ای امشب،عجب اُعجوبه ای هستی! به ساز من که میرقصی قیامت میکنی به به... چه طوفانی به پا کردی،قلم شاید تو هم مستی؟! زمین مستُ،زمان مستُ،مخاطب مست شعرم شد بنازم دلبریهایت!قلم، الحق که تردستی فلانی فرق بسیار است،میان مستی و مستی عزیزم خوب دقت کن!به هر مستی نگو پستی تظاهر میکنی اما،تو هم از دیدِ من مستی اگر پاکیزه تر بودی،به شعرم دل نمی بستی خودم مستُ ،غزل مستُ، تمام واژه ها مستند مخاطب معصیت کردی!به مشتی مست پیوستی

- روزی دروغ به حقیقت گفت: میل داری با هم به دریا یرویم و شنا کنیم؟ حقیقت ساده لوح پذیرفت و گول خورد.......آن دو با هم به کنار ساحل رفتند، وقتی به ساحل رسیدند حقیقت لباس هایش را درآورد. دروغ حیله گر لباس های او را پوشید...........................و رفت... از آن روز حقیقت همیشه عریان و زشت است، اما دروغ در لباس حقیقت با ظاهری آراسته نمایان می شود...